YOGASTUDIO   PAUL BRAAKSMA

--------------------------------------------

Adembewustzijn is van wezenlijk belang in ons bestaan
en is bepalend voor hoe we ons voelen.

Ademhalen staat voor leven
Bewust ademhalen staat voor bewust leven

Online meditatie les op woensdagavond van 20.30-21.30 uur
Alleen en toch in verbinding.

Zit en wordt bewust van adem en zintuigen en blijf in contact met dit moment.

Onze wereld is haastig, druk en complex geworden.
Één van de complexiteiten waar we in gevangen zitten is dat wij ons sterk geïdentificeerd hebben met onze denkactiviteit zonder dat het lijkt daar aan te kunnen ontkomen.
Onze denkactiviteit is qua inhoud een samenstelling verbonden aan verleden, heden, toekomst en kennis waarbij onze gecreëerde kloktijd een belangrijke rol speelt.
Het mechanisme van het denken zelf, het aan en uit zetten, bewust en onbewust plus de snelheid van het denken, wordt bepaald door neurologische processen.

Het is interessant om in de context van dit hele verhaal er eens vanuit te gaan dat onze denkactiviteit een dienende functie heeft en niet een leidende functie.
Net als een spier die functioneel wordt ingezet, maar niet constant actief hoeft te blijven en zijn samentrekking hierdoor niet zinloos hoeft vast te houden.
Vanuit het idee dat de denkactiviteit een dienend onderdeel is van ons wezenlijke bestaan en verbonden is met het bewustzijn wat door ons brein wordt weerspiegeld,
is het opeens goed voor te stellen dat alle aangeleerde gedachteprocessen waar we ons mee vereenzelvigen kunnen leiden tot innerlijke conflicten, spanningen en stress.
Blijkbaar zijn het intuïtieve en rationele brein het onbewust niet altijd met elkaar eens.

Wat we ons regelmatig niet meer bewust zijn, is dat we als menselijk soort een totale en onlosmakelijke verbinding hebben met de natuur.
Sterker nog, we zijn natuur, wij zijn een onderdeel van het geheel.
We zijn onlosmakelijk verbonden met de zon, de zee, de adem, de aarde en met het hele universum.
Neem hier een onderdeel van weg en ons leven is kansloos.
Als de realiteitsbeleving van deze verbondenheid door de vaak leidende en dominante denkactiviteit wordt ondermijnd en we ongevoelig zijn geworden voor dit symbiotische feit,
 kunnen we ons onbewust als soort verloren gaan voelen en gemakkelijk terugvallen in vereenzaming.
In dit proces worden we ook van generatie op generatie gevoed met gewoontes en overtuigingen die niets met het existentiële bestaan van doen hebben.
Ook zijn er erfschulden en tradities die we in stand houden. Dit zijn allemaal verzonnen en gekopieerde hersenspinsels om onszelf klein te houden.
Het zijn allemaal excuses om in schuld te blijven hangen (doe ik het wel goed) opgebouwd uit het verleden,
om vervolgens geen verantwoordelijkheid te durven nemen in het heden voor wat we in werkelijkheid zijn.
We weten echt niet hoe we dit wezenlijk moeten aanpakken dus rationaliseren we alles met ons intellect.
Er verandert helemaal niets zolang we niet beschouwelijk worden.
Er gaat blijkbaar geen belletje rinkelen.

Het is niet moeilijk te begrijpen dat ons denken op het oorzaak en gevolg principe gebaseerd is:
op analyseren, isoleren en polariseren met als idee-fixe dat we met ons denkniveau alle oplossingen teweeg moet kunnen brengen.
Ik/jij, wij/zij, de goede en de slechte en ga zo maar door.
Zoals momenteel goed zichtbaar is, stapelen de conflicten binnenin onszelf en buiten onszelf zich verder op. We zoeken de oplossing in verdedigen of aanvallen.
Deze oplossingen kunnen nooit leiden tot inzicht en kunnen ook niets nieuws verwezenlijken en creëren, ook geen wederzijds begrip, vertrouwen en waardering.

Het constant maar blijven identificeren met het denken en verstrikt zitten in al onze aangeleerde algoritmes, zet ons als soort op een zijspoor wat uiteindelijk doodlopend is.
Dat moet voelbaar zijn.  In werkelijkheid hebben we onszelf helemaal niet verdreven uit dit prachtige paradijs,
omdat wij namelijk een onderdeel zijn van het paradijs. Dit mysterie van het leven blijkt moeilijk te aanvaarden.
We hebben helaas onszelf gehypnotiseerd en geïsoleerd in een rare en enge artificiële en technologische wereld.
We zijn blijkbaar nog niet in staat om onze verantwoordelijkheden te voelen voor het leven en welzijn van onze soort en voor alles wat er op aarde leeft en groeit.
Wij gaan gewoon iedere verantwoordelijkheid uit de weg voor wat we mens, dier en aarde aandoen. Er ligt nu zelfs al troep van ons op de maan.

Met meditatie beoefening ben je aan het leren bewust te worden van een groter geheel waar je in verkeerd, om in te zien dat het denken daar een klein onderdeel van is.
Het ontwikkelen van een meditatieve aard heeft iets bijzonder interessants in zich.
Deze aard van zijn biedt de ervaring alsof je ergens voor de eerste keer te gast bent.
Zowel te gast op aarde in de uiterlijke wereld als ook te gast bij jezelf in de innerlijke wereld.
Voorzichtig en aftastend kijkend naar dat wat gaande is en ook vol verwondering als een kind bij alles wat je ziet, proeft, ruikt, hoort en voelt.
Onbevooroordeeld blijven ten aanzien van eerdere herinneringen of gewoontes.
De behoefte iets te moeten veranderen of te oordelen is niet in de vraag in deze meditatieve aard.
Het is goed zoals het is, waardoor je begint in te zien waar je mentaal en fysiek in terecht bent gekomen in de loop van je leven en wat je drijfveren zijn om voorwaarts te gaan.
Dit zal een afspiegeling zijn van wat en wie je om je heen hebt ontmoet en wat dat tot stand heeft gebracht in je leven.
Het enige wat je hier in hoeft gade te slaan is of er een sterke wilskracht is die je voortdrijft in dit bestaan en waar deze wilskracht uit voortkomt.
Ben je aan het zwemmen tegen de stroom in of drijf je met de stroom mee.
Onze manier van denken welke ons gedachtegoed en onze drijfveren beheerst is feitelijk grotendeels fictief en tijdelijk van aard en wordt vaak ook nog veel te serieus genomen.

In het begin van de meditatiebeoefening zullen we merken hoe afhankelijk we zijn geworden van onze denkactiviteit en hoe we hier gaande weg aan gehecht zijn geraakt.
Dat er een grote kans bestaat dat je behoorlijk geconfronteerd wordt met hoe druk het is in jouw denkwereld.
Dat het nog niet meteen lukt je denkwereld te laten voor wat het is en vast te stellen dat het onze buitenkant wereld is
en in te zien dat deze buitenwereld ook nog een gevoel van valse bestaanszekerheid geeft.

Om uiteindelijk uit deze cirkel van denken te stappen, om uit deze gevangenis van eigen conditioneringen los te komen en om de polariteit tussen voelen en denken helder te krijgen,
is het de moeite waard om je ware centrum uit het stof te halen en op te poetsen.
Het contact maken en verbinden met ons ware wezen dat zoveel ruimer, groter en krachtiger is dan onze denkactiviteit.
De maatschappelijke norm zoals ons aangeleerd is, waar ons denken op afgesteld is,
gaat alleen maar over verder komen en presteren om vervolgens als een kip zonder kop het toekomstbeeld als criterium te gebruiken.

De gecreëerde en aangeleerde wereld zoals wij die voor lief nemen, de wereld van denken en tijd, van verleden, heden en toekomst,
bevindt zich in beeldspraak aan de buitenkant van het wiel. Dus buiten ons ware centrum. Onze veiligheid en gehechtheid liggen in deze aangeleerde wereld verankerd.
Kennis en analyse zijn een groot goed geworden en worden positief beoordeeld.
Alles moet sneller en efficiënter om het economisch groei model nog meer te stimuleren om uiteindelijk in wezenlijke armoede verder te moeten.
Er is zo zoetjes aan nul ruimte meer over voor echte ontmoetingen. Romantiek, schoonheid en ergens werkelijk de tijd voor nemen zijn ver te zoeken.

Als er een buitenkant is dan is er ook een binnenkant, zeg maar de as van het wiel. De as kan in dit voorbeeld vergeleken worden met het universele bewustzijn, daar zijn geen obstakels.
Dat is het midden, het centrum, de ontmoeting met je wezen. Het punt waar alle energie ontstaat en wordt geabsorbeerd.
Een onbedorven, schoon en stil punt, waar de polariteiten zich vermengen tot eenheid.
Dit is het gebied waar je intuïtie huist en het werkelijke luisteren uit voort komt.
Er is daar geen façade, geen spel, geen slimme truc of strategie. Het is de ontmoetingsplek met het grote, met het goddelijke.
Alles en iedereen komt hier uit voort en is hier onderdeel van. Ons werkelijke centrum staat los van iedere vorm van behoefte bevrediging,
maar is gericht op de werkelijke behoefte vervulling: vertrouwen en veiligheid en leven en laten leven.

In het begin is het meditatie proces wel een beetje eenzaam. Het lijkt dan dat je vanuit alle gebruikelijke gedachte referenties even nergens meer bij hoort.
Het is het leren erkennen van je alleen zijn. Je trekt je terug uit de wereld van je aangemeten belangrijkheid. Angstigheid kan voelbaar worden, omdat je het bekende leefgebied in je logische wereld voelt wegebben.
Automatisch klamp je dan weer makkelijk vast aan je zogenaamde veilige wereld en blijf je gebruik maken van je bestaande spanning.
Hierin ligt dus de oefening om te leren om werkelijk te vertrouwen in iets dat onbegrensd is. Dat is mijn ervaring.

Meditatie is dus niet het wegdwalen in terugkerende gedachtepatronen of het visualiseren van mooie beelden.
Ook is het geen tijdelijke ontsnapping uit de dagelijkse beslommeringen of iets dergelijks.
Meditatie is leren afscheid nemen, je gehechtheden loslaten, je spanningen bewust worden en los te laten.
 Het gaat ook bijvoorbeeld om bewustwording van je vastgeroeste denkbeelden over cultuur, samenleving en religie en yoga,
 zodat we geen papegaaien meer hoeven te zijn om elkaar na te praten.
Wat je ervoor terugkrijgt is een totaal ervaring waar het denken een onderdeel van is. Je kunt leren kiezen zonder afhankelijk te zijn van je geschiedenis.
Het werkelijk contact maken met je gevoelens, de gevoelens van anderen, de gevoelens van mens en dier en alles wat leeft.
 Het is het leren meedrijven en in verwondering blijven. In elkaars ogen kijken en onder ogen willen zien.

Misschien vind je het de moeite waard om het mediteren een kans te geven.
Een uurtje in de week vanuit stilte je persoonlijkheid te kunnen ontmoeten.
Natuurlijk is het confronterend, maar ook verhelderend om jezelf met alle ongemakken zowel fysiek als mentaal tegen te komen.
Pas als je het ziet wordt alles duidelijk, maar je kunt niets afdwingen in het proces.
Op een gegeven moment sta je opeens overal helemaal voor open en ben je klaar voor verandering. Laat het leven stromen waar je ook bent!

Wat kun je gaan ervaren in deze meditatie lessen:

Op zoek naar het centrum van lichaam en geest, daar waar de stilte heerst om alles goed te kunnen beluisteren.

In de meditatie les gaat het om het leren vinden en kunnen verblijven in ons centrum. Een innerlijk gebied waar we met een grote zucht afstand van alles kunnen nemen en zorgeloos tegen onze complexe wereld aan kunnen kijken.
Een innerlijke oriëntatie die afstand neemt van de denk gerelateerde wereld om terug te komen in ons werkelijke centrum. Dat is de uitdaging waar het om gaat!
De ruimtelijkheid en lichtheid die in ons centrum ervaren kan worden is in het begin nog niet meteen eenvoudig te dragen, omdat ieder gevoel van grensbepaling hierbinnen wegvalt.
Dit komt omdat we per slot van rekening gewend zijn om in de periferie te verblijven, wat het onechte centrum is waar we ons mee geïdentificeerd hebben.
Vanuit dit onechte centrum hebben we geleerd te denken om te bepalen wie we zijn, wat we vinden en hoe we zouden willen zijn, wat in alle opzichten een begrensd gebied is.

Een mooi voordeel is dat de meeste van ons ervaring hebben met de Critical Alignment Yoga.
Dat we grotendeels al goed georiënteerd zijn om meer lichaamsbewustzijn te realiseren om in staat te zijn de samenhang in het lichaam te ervaren die de opwaartse kracht stimuleert, geholpen en gedragen door de zwaartekracht.
Als voorbeeld wil ik hiervoor aanhalen wat er gebeurd als het lichaam naar het lichte gevoel zoekt omgekeerd staand op een hoofdstandbankje met het gewicht op de schouders gedragen.
Dit is een opmaat voor hoe de interne lichaamsdynamiek het ruimtelijke gevoel kan weergeven, zoals we dat zouden kunnen beleven en uitwerken in een zit meditatie.
Interessant en essentieel is om vanuit de meditatie positie te ontdekken, dat zolang er spanning is, alles begrensd blijft.
Pas als het werkelijke centrum de basis wordt en samenvalt met het moment zelf, kunnen we onze eigen drukte, emoties en complexiteiten waarnemen en voelen zonder oordeel of zorgen.
Natuurlijk zal er ook in de meditatie les veel ruimte en aandacht zijn voor hoe we de ademhaling leren gebruiken en voelen om een brug te slaan tussen de periferie en het centrum.
De ademhaling is energie die gebruikt wordt om alles binnen de ervaring zelf te kunnen voelen en verwerken. De ademhaling is de verbinding tussen zijn en niet zijn, waarbinnen alles samenvalt tot één geheel.

Hopelijk heb je door dit schrijven meer belangstelling gekregen voor het leren mediteren.
Het mediteren is echt een kwestie van doen en jezelf een kans te geven om te mogen ervaren dat er meer is dan wat ons normaliter in het leven geboden wordt.
Het is eerder een kwestie van iets ‘niet’ doen en op een dieper niveau leren passief te worden.
Het gaat uiteindelijk om de totale kwalitatieve ervaring en niet om de kwantitatieve momenten in de tijd. Het gaat om de ruimte en niet om de begrenzing. Het gaat om NU!

 

Gun jezelf deze ervaring!


Als het denken de zintuiglijke waarneming beïnvloedt missen we de directe ervaring in het heden.
Dan varen we mee op onze veronderstellingen die de werkelijkheid te kort doet.     PB®